Wyjątkowa przestrzeń wystawiennicza wspomagana jest przez przestrzeń w pełni publiczną umożliwiającą realizacje różnych form aktywności w trudnym fińskim klimacie. Budynek jest kompozycją funkcjonalnych wyspy przykrytych dachem pełniącym rolę publicznego ogrodu. Ogród jest otoczony przeźroczystym „skinem” i przesłonięty przeświecającą strukturą. Granica między przestrzenią publiczną, a przestrzenią muzeum zostaje zatarta przez liczne otwory w powierzchni ogrodu. Pofałdowana i przejrzysta skóra budynku zaciera granicę pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem. Ogród może być wykorzystany jako strefa ekspozycji na wolnym powietrzu oraz miejsce spotkań. Artyści mogą tu pracować w obecności publiczności, a mieszkańcy podczas spaceru czy uprawiania joggingu mimowolnie pozostawać będą w kontakcie ze sztuką.

W projekcie wytworzono trzy strefy komfortu cieplnego: 1. sala wystawowa oraz pozostałe wyspy funkcjonalne – miejsca o najwyższym komforcie, 2. hol główny z strefą komunikacji, 3. dach-ogród chroniący funkcje muzealne oraz ponownie wykorzystujący powstałą energię cieplną. Poprzez te zabiegi warunki klimatyczne zostają znacząco złagodzone w stosunku do warunków panujących na zewnątrz. Ponadto dodatkowe oświetlenie przedłuży sezon wegetacyjny roślin i stworzy iluzję światła słonecznego tak bardzo pożądanego w tej strefie klimatycznej.

Połączenie rozwiązań energetycznych i funkcjonalnych z inspirowaną lokalnym krajobrazem formą ma być próbą stworzenia nowej typologii obiektu architektonicznego.

lokalizacja: Helsinki, Finlandia

data: 2014

powierzchnia: 3920 m²

inwestor: The Solomon R. Guggenheim Foundation

zespół projektowy: Marek Wawrzyniak, Karol Wawrzyniak, Anna Wawrzyniak, Wanda Walasik, stud. Maja Materzok, stud. Jakub Kłosok